Pierwszego listopada jak zwykle zrobiliśmy inaczej niż wszyscy. Rozpoczęliśmy dzień nietypowo nawet dla nas, a zakończyliśmy cudnym filmem. Nigdy nie pchamy się w tłumy 1 listopada. Jeździmy na cmentarze albo innego dnia, albo w nocy. Wiedzieliście kiedyś ciemny cmentarz pokryty mnóstwem tańczących ogników, niby ciepły koc? Coś cudownego. Ale w tym roku zrobiliśmy kompletnie pod […]
Czytaj dalej "Święto zmarłych"Moje dzieci uczą się ortografii, to zrozumiałe. Mają w książkach mnóstwo fajnych wierszyków, które im w tym pomagają. Mam wrażenie, że dorośli też mogliby je sobie czasem przypomnieć. Na klatce moich dziadków pojawiło się ogłoszenie, w którym administracja przypomina o zamykaniu drzwi wyjściowych, by ograniczyć wejście osobom nieporządanym. Może chodziło o osoby nieporządne? Cicho. Posłuchajcie. […]
Czytaj dalej "Wierszyk ortograficzny"Jedenaścioro zupełnie niezłych aktorów (plus sześcioro statystów!) przez prawie trzy godziny wygłupia się na scenie. Mnóstwo rzeczy i słów składa się na wielkie widowisko, z którego niewiele wynika. Dawno się tak nie męczyłem w teatrze. Było tam jednak na szczęście coś dobrego. Mam wrażenie, że ktoś wydarł pojedyncze strony z powieści Prusa, dodał trochę przypadkowych odrzutów z […]
Czytaj dalej "„Lalka. Najlepsze przed nami” w Teatrze Powszechnym"Kultura żyje i zawsze żyła w Warszawie. Chodząc śladami kulturalnymi można się też wiele dowiedzieć o mieście. Tak było, gdy wybrałem się na spacer śladami powojennych kabaretów warszawskich, który odbył się pod hasłem „A pan spod znaku owcy, dudka czy jeża?”. Od razu mówię: jestem zdecydowanie spod znaku Dudka. 5. U Kierdziołka Naprzeciwko byłego „kombinatu […]
Czytaj dalej "Śladami warszawskich kabaretów #2"Kultura żyje i zawsze żyła w Warszawie. Chodząc śladami kulturalnymi można się też wiele dowiedzieć o mieście. Tak było, gdy wybrałem się na spacer śladami powojennych kabaretów warszawskich, który odbył się pod hasłem „A pan spod znaku owcy, dudka czy jeża?”. Od razu mówię: jestem zdecydowanie spod znaku Dudka. Na początku września wybrałem się na […]
Czytaj dalej "Śladami warszawskich kabaretów #1"Z Emmy ulubionej książki ze zgadywankami. Gwóźdź Siedzi w ścianie i nikt mu nie dziękuje, Że ofiarnie obraz podtrzymuje. Jest rozżalony i umiera wprost z rozpaczy, Że obraz jest chwalony, A jego nikt Nawet Nie zobaczy… Marcin Przewoźniak
Czytaj dalej "Wiersze dla dzieci: „Gwóźdź”"Przyjąłem sobie za punkt honoru, że na tym blogu nie ma i nigdy nie będzie polityki. Nic się nie zmienia. Jeśli ktoś uzna ten wpis za komentarz do ostatnich wyborów, to proszę bardzo, jego prawo. W 1966 roku w Niemczech w wyborach samorządowych zaskakująco dużo głosów uzyskała neofaszystowska partia NPD. Gdy Edward Dziewoński przygotowywał trzeci […]
Czytaj dalej "W prawo patrz!"Emma uczyła się takiego wierszyka do szkoły. Podyktowała go mnie i w międzyczasie ja też się go nauczyłem. A tak całkiem przy okazji: moja Emma kończy dziś 7 lat. Sto lat! Szumiał las, śpiewał las, Gubił złote liście. Świeciło się jasne słonko Chłodno a złociście. Rano mgła w pole szła, Wiatr ją rwał i strzępił, […]
Czytaj dalej "Wiersze dla dzieci: „Jesień”"Odkąd zamieszkałam w tym hrabstwie niezłomnie odkrywam jego mniej lub bardziej znane perełki.
z mojego punktu widzenia * from my point of view *z mojego punktu widzenia * from my point of view *z mojego punktu widzenia * from my point of view *z mojego punktu widzenia *
"Cień i mrok ukochałem, samotność mi nie wadzi i chętnie zostaję sam na sam ze swoimi myślami."
Zbiór myśli mniej lub bardziej nieuporządkowanych. Składnica uczuć, pomników pamięci, ludzkich sylwetek. Światem, który migotliwie zachęca do uczestnictwa w nim i komentowania jego cudów i porażek.
Polska północno-wschodnia
Strona autorska. Blog literacki.
