Zawsze byłem otoczony kobietami. Teraz bardziej niż kiedykolwiek, od kiedy mamy trzecią córkę. Nie wydaje mi się, że to przypadek – zawsze ubóstwiałem i podziwiałem kobiety. Ale problem jest dużo głębszy. Ja je po prostu lubię! Tak, uwielbiam kobiety i żyję z nimi tak blisko, jak to tylko możliwe. Czasem śmieję się nawet, że mógłbym […]
Czytaj dalej "Siła jest kobietą #2"Zawsze byłem otoczony kobietami. Teraz bardziej niż kiedykolwiek, od kiedy mamy trzecią córkę. Nie wydaje mi się, że to przypadek – zawsze ubóstwiałem i podziwiałem kobiety. Ale problem jest dużo głębszy. Ja je po prostu lubię! Jedno długie spojrzenie, ach! ileż potrafi Rzucone w moją stronę prawie nieostrożnie. Ach! jakąż jest rozkoszą oglądać bezbożnie To […]
Czytaj dalej "Siła jest kobietą #1"Przed wakacjami zagrałem spektakl z grupą z warsztatów aktorskich. Dwa razy. Niedawno powtórzyłem to jeden, ostatni raz. Odżyły znajomości, było ciepło i miło, zabawnie i pracowicie. I trochę smutno, bo się skończyło. W życiu różne rzeczy zaczynają się i kończą. A może inaczej: kończą się i zaczynają. Nawet stracę ciebie (ten gest, śmiech chropawy, który […]
Czytaj dalej "Sztuka tracenia #3"Przed wakacjami zagrałem spektakl z grupą z warsztatów aktorskich. Dwa razy. Niedawno powtórzyłem to jeden, ostatni raz. Odżyły znajomości, było ciepło i miło, zabawnie i pracowicie. I trochę smutno, bo się skończyło. W życiu różne rzeczy zaczynają się i kończą. A może inaczej: kończą się i zaczynają. Trać rozleglej, trać szybciej, ćwicz – wejdzie ci […]
Czytaj dalej "Sztuka tracenia #2"Przed wakacjami zagrałem spektakl z grupą z warsztatów aktorskich. Dwa razy. Niedawno powtórzyłem to jeden, ostatni raz. Odżyły znajomości, było ciepło i miło, zabawnie i pracowicie. I trochę smutno, bo się skończyło. W życiu różne rzeczy zaczynają się i kończą. A może inaczej: kończą się i zaczynają. W sztuce tracenia nie jest trudno dojść do […]
Czytaj dalej "Sztuka tracenia #1"To spektakl dla widzów dorosłych. Nie dlatego, żeby było tu coś „nieprzyzwoitego”, tylko dlatego, że dzieci, a także dorośli nie posiadający dzieci, nic by z niego nie zrozumieli. Bycie rodzicem to cudowna rzecz, magiczna i głęboko ważna, nie ma nic ważniejszego. Ach i och, pierdu pitu. Każdy rodzic ma dystans do tekstów rodem z psychologicznych […]
Czytaj dalej "„Seks, rosół i pieluchy” w teatrze Młyn"Po latach, a może pierwszy raz w życiu, matka i córka szczerze ze sobą rozmawiają. Sięgają w głąb swoich dusz, by wzajemnie się oskarżać, rozliczać z przeszłością, poznać się na nowo i wspólnie poszukiwać tego, czego pragnie każdy z nas: akceptacji i miłości. Rozpływałem się nad poprzednim przedstawieniem teatru Młyn, „Draką” z Krzysztofem Kiersznowskim. „Córka” […]
Czytaj dalej "„Córka” w Teatrze Młyn"„Draka” to komediodramat muzyczny, jeśli chcemy być formalni. Albo bardzo dobry teatr kameralny, jeśli chcemy mówić wprost. To chyba najlepsza rzecz, na jakiej byłem ostatnio. Emerytowany mili-/policjant, grany fenomenalnie przez Krzysztofa Kiersznowskiego, dowiaduje się, że ma raka. Publiczność towarzyszy bohaterowi w układaniu nowej rzeczywistości. To w zasadzie bohater negatywny, który w konfrontacji z chorobą zbliża […]
Czytaj dalej "„Draka” w Teatrze Młyn"Odkąd zamieszkałam w tym hrabstwie niezłomnie odkrywam jego mniej lub bardziej znane perełki.
z mojego punktu widzenia
"Cień i mrok ukochałem, samotność mi nie wadzi i chętnie zostaję sam na sam ze swoimi myślami."
Zbiór myśli mniej lub bardziej nieuporządkowanych. Składnica uczuć, pomników pamięci, ludzkich sylwetek. Światem, który migotliwie zachęca do uczestnictwa w nim i komentowania jego cudów i porażek.
Polska północno-wschodnia
Strona autorska. Blog literacki.
