powstanie warszawskie

Aleja Niepodległości #3

Wyprowadziłem się z Warszawy dokładnie dwa lata temu. Staram się obserwować stolicę, a z nią całą otaczającą rzeczywistość, z lekkiego dystansu. Lubię czasem wyrwać się z codziennego otoczenia, choćby tylko wirtualnie, by potem tym chętniej wrócić. Gówna po pomniku wciąż się pięły w górę. Wkrótce otoczyły calutką figurę. Już i gestu nie ma i nie ma […]

Czytaj dalej "Aleja Niepodległości #3"

Aleja Niepodległości #2

Wyprowadziłem się z Warszawy dokładnie dwa lata temu. Nie tęsknię, choć wciąż czuję się Warszawiakiem. Listopad w stolicy jest wyjątkowy. Wcale nie mniej wyjątkowy jest, gdy obserwuje się go z kilkunastokilometrowego dystansu. To zagadka wielka i dla przyrodnika – Dlaczego gołębie srają na pomnikach. Ludzie przez czas pewien figurę czyścili, Lecz że bezskutecznie – wnet […]

Czytaj dalej "Aleja Niepodległości #2"

Aleja Niepodległości #1

Wyprowadziłem się z Warszawy dokładnie dwa lata temu. Nie tęsknię, choć wciąż czuję się Warszawiakiem. Nie tęsknię, bo pozbyłem się wszystkiego, co mnie w tym mieście wkurwiało. Być może nie tęsknię za Warszawą też dlatego, że ciągle w niej bywam. W jakimś dużym mieście tysięcznymi dłońmi Postawiono wielki i wspaniały pomnik. Z wyciągniętą ręką, w […]

Czytaj dalej "Aleja Niepodległości #1"

Odgrzewane kawałki #5

W lecie wypoczywam, również od pisania. Dlatego postanowiłem rozpocząć cykl odgrzewanych tekstów, które znajduję tu czasem. Bywa, że sam jestem zaskoczony czymś, co napisałem dawno temu. Zapraszam! Poniższy tekst opublikowałem w 2015 roku jako „Inkub” Pod sceną Teatru Narodowego, w budynku Teatru Wielkiego – Opery Narodowej przy placu Teatralnym w Warszawie, w sali im. Bogusławskiego, mieszka […]

Czytaj dalej "Odgrzewane kawałki #5"

Pieprzę cię miasto

Pieprzę cię miasto Twoje krwawe dzieje Bledną gdy dnieje Kocham Warszawę i zawsze tak będzie. Podobno Warszawy nie da się lubić; albo się ją kocha, albo nienawidzi. Jeśli to prawda, to jestem wśród tych pierwszych. Niedługo będę wieśniakiem z podwarszawskiej miejscowości, ale urodziłem się i wychowałem w tym mieście. I choć z pełną świadomością mam zamiar się […]

Czytaj dalej "Pieprzę cię miasto"

MONODRAM #1 „Porozmawiajmy po niemiecku” w Teatrze Polonia

Najlepsze scenariusze pisze życie. Spektakl „Porozmawiajmy po niemiecku” jest oparty na wspomnieniach kobiety, która podczas okupacji hitlerowskiej była nastolatką, myślała o znalezieniu kandydata na męża i generalnie dobrze się bawiła. Trudno o bardziej kontrowersyjną historię. A jednocześnie tak ludzką.   Hanna Zach w 1941 roku, gdy zaczęła pisać pamiętnik, miała 15 lat. Wychowywana była w […]

Czytaj dalej "MONODRAM #1 „Porozmawiajmy po niemiecku” w Teatrze Polonia"

Inkub

Pod sceną Teatru Narodowego, w budynku Teatru Wielkiego – Opery Narodowej przy placu Teatralnym w Warszawie, w sali im. Bogusławskiego, mieszka zły duch Inkub. To jego wstrętna robota powodowała liczne zniszczenia, perypetie i pechowe zdarzenia w Narodowym. Cham ten niemyty spowodował pożary, które strawiły Teatr doszczętnie w latach: 1883, 1919, 1939, 1944 (zauważcie, jak wrednie […]

Czytaj dalej "Inkub"