jerzy gudejko

Wyjechałem na wakacje #6

Jestem na urlopie. Lub nie, w każdym razie chwilowo nie publikuję. W mojej głowie i mojej chmurze powstają nowe teksty, tymczasem wznawiam tu kilka postów, o których dawno już zdążyłem zapomnieć, a wydają się ciekawe. Częstuj się czytaczu! Poniższy tekst opublikowałem w 2017 roku. Jak przeklinać Uwielbiam bluzgi. W ogóle lubię słowa, układanie myśli w […]

Czytaj dalej "Wyjechałem na wakacje #6"

„Supermenka” w Teatrze Kamienica (Teatr Gudejko)

Ten spektakl to studium polskiej klasy średniej, polskiego kapitalizmu, a może kapitalizmu w ogóle. Czyli historia sukcesu i porażki. Opowiedziana z inteligencją i swadą, dobrze napisana i fantastycznie zagrana przez Jowitę Budnik. To przeniesienie na deski teatru słynnego pytania „Jak żyć panie premierze?”, z sugestią, że trudniej, kiedy jest się wykształconym człowiekiem z pozycją i […]

Czytaj dalej "„Supermenka” w Teatrze Kamienica (Teatr Gudejko)"

Jak przeklinać

Uwielbiam bluzgi. W ogóle lubię słowa, układanie myśli w jakiś logiczny ciąg, by coś wyrazić. I uważam, że przekleństwa są wśród nich cholernie przydatnym narzędziem. Trzeba tylko wiedzieć, jak z nich korzystać. Gdy gra na nerwach ktoś lub coś ci, gniew budzi, drażni, wścieka, złości, raczej nie ciskaj się w amoku, nie gryź i nie […]

Czytaj dalej "Jak przeklinać"

Łemko #2

Spędziłem ostatnio tydzień na Łemkowszczyźnie. W klimacie Beskidów, w zdrojowym powietrzu, wśród drewnianych cerkwi i kościołów poczułem znów inspirację, której mi brakowało od tygodni. A przy okazji przypomniałem sobie o pewnym przedziwnym artyście i cudownym filmie o nim.  „Mój Nikifor” Krzysztofa Krauzego mówi o łemkowskim malarzu Nikiforze w niezwykły sposób. Wprost, normalnie, ale ciepło. Ten […]

Czytaj dalej "Łemko #2"

Łemko #1

Spędziłem ostatnio tydzień na Łemkowszczyźnie. W klimacie Beskidów, w zdrojowym powietrzu, wśród drewnianych cerkwi i kościołów poczułem znów inspirację, której mi brakowało od tygodni. A przy okazji przypomniałem sobie o pewnym przedziwnym artyście i cudownym filmie o nim.  Łemkowie to potomkowie Rusinów z południowego wschodu Polski. Ten tworzący się od jakichś stu lat naród dziś […]

Czytaj dalej "Łemko #1"

„Dziwna para” w teatrze Capitol

Zostaliśmy całą grupą zaproszeni przez psora Wielińskiego do teatru Capitol na sztukę amerykańskiego dramaturga Neila Simona, o którym sam Edward Dziewoński powiedział, że jest wzorem komediopisarza. Zresztą to jedyny żyjący dramaturg, który ma na Broadwayu teatr swojego imienia, co chyba coś znaczy. Wreszcie Mo miała okazję poznać moich współamaktorów z roku. Rzecz dzieje się na […]

Czytaj dalej "„Dziwna para” w teatrze Capitol"