czytam

Czytanie

Uwielbiam głosy aktorskie. Zwłaszcza męskie, głównie z czystej zazdrości. Gdy słucha się audycji, audiobooków i dubbingu, można się zachwycić. No jak nie zazdrościć głosów Piotrowi Fronczewskiemu, Jerzemu Treli, Robertowi Więckiewiczowi czy Wojciechowi Pszoniakowi? Nie mam pojęcia. Ale wiem, że oni też ćwiczyli swoje głosy. Na wstępie przepraszam wszystkie panie aktorki – one też mają wspaniałe […]

Czytaj dalej "Czytanie"

Chleba i igrzysk

Dać tu odpowiedź nie tak łatwo, Bo myślę patrząc po tej sali Czyśmy się trochę nie zanadto Ostatnio rozdokazywali? Kiedyś dzieciaki bawiły się na dworze. Wy też jesteście z tego pokolenia? Pamiętacie rysowanie kredą asfaltu pod blokiem? Naparzanki „o honor” z kolegami z klasy? No i oczywiście przemierzanie rowerem miasta wzdłuż i wszerz, gdy nie […]

Czytaj dalej "Chleba i igrzysk"

„Małe zbrodnie małżeńskie” w Teatrze Mazowieckim – recenzja

Eric Emmanuel Schmitt jest jednym z moich ulubionych autorów. Właśnie „Małe zbrodnie małżeńskie” były pierwszym jego tekstem, z jakim się zetknąłem. Później przeczytałem też trzy inne książki tego autora, równie dobre. To genialny dramat (w znaczeniu szerokim, nie tragicznym), zwłaszcza dla kogoś, kto jest w bardzo emocjonalnym związku, trwającym dłuższy czas. Ukazuje mnóstwo złożonych, przez […]

Czytaj dalej "„Małe zbrodnie małżeńskie” w Teatrze Mazowieckim – recenzja"

Kim jestem? #3

Aktor, aby umiejętnie odtwarzać ludzkiego ducha i ludzką naturę, musi być przede wszystkim znać siebie. Jeśli nie rozumiesz swojej własnej natury, jak możesz grać człowieka? Ten post jest kontynuacją tego posta Nigdy nie związałem się z żadną subkulturą. Miałem spory epizod hipisowski, ale interesowało mnie głównie słuchanie i granie muzyki z końca lat 60., plus […]

Czytaj dalej "Kim jestem? #3"

Kim jestem? #2

Aktor, aby umiejętnie odtwarzać ludzkiego ducha i ludzką naturę, musi być przede wszystkim znać siebie. Jeśli nie rozumiesz swojej własnej natury, jak możesz grać człowieka? Ten post jest kontynuacją tego posta Nadszedł i minął rok 1989, zaczęła się nowa Polska. Tymczasem moi dziadkowie od kilku lat pracowali na placówce w Berlinie wschodnim. Gdy po błyskawicznych […]

Czytaj dalej "Kim jestem? #2"

Kim jestem? #1

Aktor, aby umiejętnie odtwarzać ludzkiego ducha i ludzką naturę, musi być przede wszystkim znać siebie. Spytał mnie o to ostatnio pewien miły czytelnik: jak to jest, że się gra kogoś innego niż się jest, a jednocześnie tak ważne jest mieć tę pewność, kim się jest? Chyba nie odpowiedziałem wyczerpująco, spróbuję więc na przykładzie. Możesz próbować […]

Czytaj dalej "Kim jestem? #1"

Kontakt #2

Po wielu miesiącach analizowania aktorstwa chyba zaczynam je rozumieć. Pomaga mi w tym lektura największego nauczyciela aktorstwa wszech czasów: Konstantego Stanisławskiego. Oraz pewien znakomity film, nasz aktualny kandydat do Oscara. Ten post jest kontynuacją tego postu Słowo „Ida” od ośmiu lat nie kojarzy mi się z niczym innym, tylko z moją starszą córką. Teraz to […]

Czytaj dalej "Kontakt #2"

Kontakt #1

Po wielu miesiącach analizowania aktorstwa chyba zaczynam je rozumieć. Pomaga mi w tym lektura największego nauczyciela aktorstwa wszech czasów: Konstantego Stanisławskiego. Oraz pewien znakomity film, nasz aktualny kandydat do Oscara. Jednym z najbardziej inspirujących fragmentów Stanisławskiego jest ten o kontakcie. Kontakcie międzyludzkim, nie trzeba dodawać. Chodzi przede wszystkim o kontakt między postaciami sztuki czy filmu, […]

Czytaj dalej "Kontakt #1"