Przypomniałem sobie o pewnym zadaniu aktorskim, które polega na obserwowaniu. I postanowiłem napisać scenkę z życia wziętą. A przynajmniej wydaje mi się, że z życia wziętą.

Kaśka i Seba
Występują: dresiarz Seba i dresiara Kaśka

Kaśka stoi i piłuje sobie paznokcie, trochę obgryza, jest bardzo skupiona, nie widzi niczego poza swoimi paznokciami. Można powiedzieć, że ma świat w dupie. Tymczasem Seba jest podenerwowany: kuca i wstaje, mlaska, ciumka źdźbło trawy, pociąga nosem, drapie się, poprawia dresy, strzepuje pyłek z adidasa, ukradkiem dłubie w nosie, może jest lekko naspidowany, może popija energetyk. Co chwila ukradkiem spogląda na Kaśkę. Nie podoba mu się, że ona traktuje go jak powietrze. Nieświadomie próbuje zwrócić na siebie jej uwagę, daremnie. Scenka przedłuża się nieznośnie, to napięcie jest pociągające i drażniące jednocześnie. Seba zaczyna pokasływać, widać że chce coś powiedzieć, wreszcie patrzy na nią i wypala jak najszybciej, tak jakby chciał to powiedzieć zanim się zawstydzi:

• O kurwa Kaśka ale się w tobie zajebałem.

WERSJA 1
Ich spojrzenia łączą się, Kaśka zastyga w połowie ruchu, Seba zatyka się tak, że zapomina oddychać, w głębi duszy jest przerażony tym co zrobił. Sytuacja przeciąga się. Wreszcie Kaśka spogląda na Sebę ciepło, jakby dając dostęp do siebie, i mówi głośno i wulgarnie, ale przyjaźnie:

• Nie no Seba chuj.

Oboje patrzą na siebie miłośnie. Albo będzie szybki seks, albo miłość na wieki.

WERSJA 2
Zastygają identycznie jak w wersji 1. Sytuacja trwa, nie wiadomo co się stanie. Wreszcie Kaśka, odwracając wzrok, bąka niechętnie, znudzona tak samo jak przy piłowaniu paznokci:

• Nie no Seba chuj.

Seba jest okrutnie zawiedziony i zraniony, ale nie daje po sobie poznać. Reaguje wewnętrzną agresją, w tej chwili najchętniej zabiłby tę kurwę.

 

Zdjęcie: eleganckidresiarz.blogspot.com