Artyści mają to do siebie, że czasem wymyślają coś kompletnie od czapy. I jeśli tylko pozwolisz sobie na uczestniczenie w tej zabawie, możesz zobaczyć więcej, niż autor chciał wyrazić.

DLACZEGO OGÓREK NIE ŚPIEWA
Pytanie to, w tytule,
postawione tak śmiało,
choćby z największym bólem
rozwiązać by należało.

Jeśli ogórek nie śpiewa,
i to o żadnej porze,
to widać z woli nieba
prawdopodobnie nie może.

Lecz jeśli pragnie? Gorąco!
Jak dotąd nikt. Jak skowronek.
Jeśli w słoju nocą
łzy przelewa zielone?

Mijają lata, zimy,
raz słoneczko, raz chmurka;
a my obojętnie przechodzimy
koło niejednego ogórka.

Ten wierszyk Konstanty Ildefons Gałczyński napisał w 1946 roku. To świetny przykład wyczarowania czegoś z niczego, z samej tylko otchłani abstrakcyjnych myśli. Wierszyk miał podtytuł, który brzmiał: (Z niedokończonej całości pt. „Miłosierdzie”), co sugeruje, że Gałczyński improwizował na ten temat. Pozwólmy sobie na podobne zanurzenie w myślach, podobny niby-że-intelektualny odjazd. Miłosierdzie dla ogórka? A może dla każdego niespełnionego człowieka? Każdy o czymś tam marzy, coś uwidział dla siebie w dzieciństwie i nigdy do tego nie doszedł, z różnych życiowych powodów. Mijają lata, a my codziennie zapominamy o swoich marzeniach. Okażmy sobie samym nieco miłosierdzia. Być może każdego dnia przechodzimy obojętnie obok jakiegoś amaktora.

Na zdjęciu kadr z filmu „Człowiek z marmuru” – to w ramach uhonorowania zmarłego kilka dni temu Andrzeja Wajdy.